زندگینامه:

حاج شیخ عباس قمی در سال 1294 ق. در شهر قم به دنیا آمد. وی دوران كودكی و نوجوانی را در زادگاهش شهر قم گذراند و دروس مقدماتی را فراگرفت. بیشترین بهره را از محضر آیة الله حاج میرزا محمد ارباب قمی برد.

در سال 1316 ق. برای فراگیری دانش عازم نجف اشرف گردید. از همان ابتدا در درس محدث و محقق بزرگ، حاج میرزا حسین نوری شركت کرد.  

 آثار جاودان:

محدث قمی بسیار پركار و با اخلاص بود و آثار او در علوم مختلف، تاریخ، رجال، تراجم، علوم قرآن، اخلاق، عقاید و علم حدیث نشان از روح تلاشگر و عظمت علمی ایشان دارد. در اینجا تنها با بیان نام محدودی آثار از دامنه گسترده معلومات ایشان در علوم مختلف یاد می كنیم:
کتاب ارزشمند «مفاتیح الجنان» شامل بسیاری از دعاها و زیارات ائمه اطهار علیهم السلام؛ «منتهی الامال» درباره زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام و «منازل الاخرة» که در آن به بررسی مراحل دشوار سفر آخرت بر اساس روایات پرداخته است، از آثار برجسته این بزرگوار می باشند.
1. كلمات لطیفه: (در علم اخلاق).
2. الدّر النظیم فی لغات القرآن العظیم.
3. كحل البصر فی سیرة سید البشر.
4. كتاب نقد الوسائل شیخ حر عاملی.
5. تقسیم بدایة الهدایة شیخ حر عاملی.
6. شرح الوجیزه شیخ بهائی.
7. فیض القدیر فیما یتعلق بحدیث الغدیر.
8. علم الیقین (خلاصه حق الیقین علامه مجلسی).
9. مقالید الفلاح فی عمل الیوم و اللیلة.
10. مقلاد النجاح (خلاصه كتاب مقالیدالفلاح).
11. خلاصة جلد یازده بحارالانوار علامه مجلسی.
12. شرح كلمات قصار حضرت علی علیه السلام كه در آخر نهج البلاغه آمده است.
 

خصوصیات اخلاقی و دینی:

محدث قمی درس خواند و عمل كرد و پیش رفت. محدث قمی در زمان خود یكی از مربیان بزرگ و معلمان اخلاق اسلامی در میان مردم و حوزه ‎های علمیه شناخته می‎شد و خصوصیات اخلاقی فراوانی داشت كه در این فصل به پاره ‎ای از آنها اشاره می كنیم:
 

الف – انس با كتاب 
یكی از ویژگیهای محدث قمی علاقه فراوان به نوشتن و مطالعه ‌كتاب بود. ایشان یا در كتابخانه بود یا با كتاب. فرزند ایشان می‎گوید: «با پدرم هر وقت از شهر بیرون می‎رفتم او از اول صبح تا به شام مرتب به نوشتن و مطالعه مشغول بود.» زمانی كه برای زیارت به كشورهای دور مسافرت می‎كرد اوقات فراغت خود را با كتاب سپری می‎كرد. 
 

ب – تواضع و اخلاص 
از دیگر ویژگیهای ایشان تواضع بسیار و همه جانبه‎ای بود كه از خود نشان می‎داد. در خانه، مدرسه و خیابان هر كسی را كه می‎دید – چه كوچك و چه بزرگ – احترام می‎كرد. در نزد علما و از بین آنان بویژه در حضور كسانی كه با حدیث و اخبار اهل بیت علیهم السلام سر و كار داشتند، اوج فروتنی و تواضع را به نمایش می‎گذارد. هیچ گاه در مجالسی كه وارد می‎شد در صدر نمی نشست و هرگز خود را بر دیگران مقدم نمی‎داشت. وی از خودستایی و خودپسندی احتراز می‎كرد. محدث قمی حدیث اخلاص بود و آیه زهد. مسیری كه می‎رفت اگر كوچكترین شبهه ‎ای در دلش رخنه می‎كرد كه قدمش برای خدا نیست یا وسوسه ای قلبش را می‎لرزاند بدون هیچ تأمل، از آنجا باز می‎گشت. 
محدث قمی پس از عمری تلاش و خدمت به اسلام و مسلمین و تحمل سختیها و مرارات زمان بویژه در اواخر عمر كه مصادف با توطئه ‎های دشمنان اسلام و دین زدایی رضاخانی بود، در شب سه ‎شنبه بیست و دوم ذیحجه سال 1359 ق. بدرود حیات گفت و پس از تشییع در صحن مطهر علی علیه السلام (نجف اشرف) در جوار استادش مرحوم حاجی نوری به خاك سپرده شد.